علاوه بر این، ادغام فناوری‌های هوشمند با سیستم‌های برج‌های انتقال، شیوه مدیریت برق را متحول می‌کند. سنسورهای هوشمند و سیستم‌های مانیتورینگ بر روی دکل‌های انتقال نصب می‌شوند تا داده‌های بی‌درنگ درباره سلامت و عملکرد سازه‌ای آن‌ها ارائه کنند. این رویکرد پیشگیرانه به شرکت‌ها امکان می‌دهد تا تعمیر و نگهداری را کارآمدتر انجام دهند، زمان خرابی را کاهش دهند و قابلیت اطمینان تامین برق را بهبود بخشند.

از آنجایی که دولت‌ها در سراسر جهان برای دستیابی به اهداف بلندپروازانه انرژی تجدیدپذیر تلاش می‌کنند، گسترش شبکه‌های انتقال به یک اولویت تبدیل می‌شود. به عنوان مثال، در ایالات متحده، دولت بایدن سرمایه گذاری قابل توجهی در زیرساخت ها، از جمله نوسازی سیستم انتقال، پیشنهاد کرده است. این حرکت به منظور تسهیل یکپارچه سازی انرژی های تجدیدپذیر و بهبود توانایی شبکه برای مقاومت در برابر حوادث شدید آب و هوایی در نظر گرفته شده است.

در سطح بین المللی، کشورهایی مانند چین و هند نیز سرمایه گذاری خود را در زیرساخت های انتقال افزایش می دهند. چین پیشرو در توسعه فناوری انتقال ولتاژ فوق العاده بالا است که امکان انتقال کارآمد برق را در فواصل طولانی فراهم می کند. این فناوری برای اتصال پروژه‌های انرژی تجدیدپذیر از راه دور به مناطق عمده مصرف ضروری است، بنابراین از انتقال جهانی به انرژی پاک حمایت می‌کند.

به طور خلاصه، صنعت برج های انتقال در یک مقطع بحرانی قرار دارد که ناشی از نیاز به راه حل های انرژی پایدار و پیشرفت های تکنولوژیکی است. با ادامه استقبال از انرژی های تجدیدپذیر جهان، نقش دکل های انتقال حیاتی تر خواهد شد. با ادامه نوآوری و سرمایه گذاری، آینده توزیع برق روشن به نظر می رسد و تضمین می کند که برق می تواند به طور ایمن و کارآمد برای پاسخگویی به تقاضاهای رو به رشد مصرف کنندگان ارائه شود. تکامل دکل های انتقال فراتر از یک ضرورت تکنولوژیکی است. این سنگ بنای آینده انرژی پایدار است.