4. طبقه بندی

(1) با توجه به طبقه بندی مواد: قطب های بتن مسلح، قطب های فولادی، برج های فولادی زاویه ای، برج های فولادی.

(2) با توجه به استفاده از طبقه بندی: برج خطی (قطبی)، برج مقاوم در برابر تنش (قطب)، برج واگرا (قطب)، خط مستقیم، برج گوشه کوچک (قطب). برج گوشه ای (قطب) کوچک، برج (قطب) در عرض.

(3) با توجه به تعداد مدارهایی که باید طبقه بندی شوند: تک مدار، دو مدار، سه مدار، چهار مدار، مدارهای متعدد.

(4) طبقه بندی بر اساس شکل ساختاری: برج خط کش، برج خود نگهدار، برج فولادی خود نگهدار.

5. مشکلات خطوط انتقال تک مدار.

در مناطق توسعه یافته اقتصادی و پرجمعیت، منابع زمین بسیار کمیاب است، تنها ساخت خط انتقال واحد است.

ساخت خطوط انتقال تک مدار دیگر نمی تواند پاسخگوی تقاضای برق باشد.

خطوط چند دور با همان دکل وسیله ای موثر برای بهبود ظرفیت انتقال کریدور خط است که نه تنها می تواند ظرفیت انتقال را در واحد سطح خط افزایش دهد، بلکه ظرفیت خط را نیز افزایش می دهد.

منطقه واحد جاده ظرفیت انتقال، افزایش تحویل قدرت، بلکه کاهش هزینه کلی.

در آلمان، دولت تصریح می کند که تمام خطوط جدید باید بیش از دو بار روی یک برج نصب شوند. در خط فشار قوی ولتاژ بالا

جاده، برای همان برج چهار بار برای خطوط معمولی، تا شش بار. از سال 1986، همان برج و قاب طول خط فشرده چند بازگشتی حدود 2000 متر است.

از سال 1986، طول کل خطوط فشرده چند دور با همان برج حدود 27000 کیلومتر بود و بیش از 50 سال تجربه عملیاتی وجود دارد.

در ژاپن، اکثر خطوط 110 کیلوولت و بالاتر، چهار مدار با یک دکل هستند، و خطوط 500 کیلو ولت همگی تک مدار با یک دکل هستند، به جز دو مدار اولیه.

خطوط 500 کیلوولت، به جز دو خط تک مدار در روزهای اولیه، همه مدارهای دوگانه روی یک برج هستند. در حال حاضر، حداکثر تعداد مدارهای روی همین برج در ژاپن هشت مدار است.

در سال های اخیر، با ساخت و ساز شتاب از شبکه های برق، گوانگدونگ و مناطق دیگر با همان برج برنامه چند مداره نیز نسبتا و به تدریج تبدیل به یک فن آوری بالغ شده است.