چین یکی از معدود کشورهای جهان است که از زغال سنگ به عنوان منبع اصلی انرژی خود استفاده می کند. این کشور از نظر منابع زغال سنگ، انرژی آبی و انرژی بادی غنی است، اما ذخایر نفت و گاز طبیعی آن نسبتاً محدود است. توزیع منابع انرژی در کشور من به شدت نابرابر است. به طور کلی، شمال چین و شمال غربی چین، مانند شانشی، مغولستان داخلی، شانشی و غیره، غنی از منابع زغال سنگ هستند. منابع انرژی آب عمدتاً در یوننان، سیچوان، تبت و سایر استان ها و مناطق جنوب غربی با اختلاف ارتفاع زیاد متمرکز شده اند. منابع انرژی بادی عمدتاً در نواحی ساحلی جنوب شرقی و جزایر مجاور و مناطق شمالی (شمال شرقی، شمال چین، شمال غربی) توزیع شده است. مراکز بارگذاری برق در سراسر کشور عمدتاً در پایگاه‌های تولید صنعتی و کشاورزی و مناطق پرجمعیت مانند شرق چین و دلتای رودخانه مروارید متمرکز شده‌اند. مگر اینکه دلایل خاصی وجود داشته باشد، نیروگاه های بزرگ معمولاً در پایگاه های انرژی ساخته می شوند که منجر به مشکلات انتقال انرژی می شود. پروژه «انتقال نیرو از غرب به شرق» راه اصلی تحقق انتقال نیرو است.

الکتریسیته با سایر منابع انرژی تفاوت دارد زیرا نمی توان آن را در مقیاس بزرگ ذخیره کرد. تولید، انتقال و مصرف به طور همزمان اتفاق می افتد. باید تعادلی در زمان واقعی بین تولید و مصرف برق وجود داشته باشد. عدم حفظ این تعادل می تواند امنیت و تداوم تامین برق را به خطر بیندازد. شبکه برق یک تاسیسات برق سیستم است که از نیروگاه ها، پست ها، خطوط انتقال، ترانسفورماتورهای توزیع، خطوط توزیع و کاربران تشکیل شده است. عمدتاً از شبکه های انتقال و توزیع تشکیل شده است.

تمام تجهیزات انتقال و تبدیل نیرو برای تشکیل یک شبکه انتقال و کلیه تجهیزات توزیع و تبدیل برای تشکیل یک شبکه توزیع به هم متصل می شوند. شبکه انتقال نیرو از تجهیزات انتقال و تبدیل نیرو تشکیل شده است. تجهیزات انتقال نیرو عمدتاً شامل هادی ها، سیم های زمین، برج ها، رشته های عایق، کابل های برق و غیره است. تجهیزات تبدیل قدرت شامل ترانسفورماتورها، راکتورها، خازن‌ها، کلیدهای مدار، سوئیچ‌های زمین، سوئیچ‌های ایزوله، صاعقه‌گیر، ترانسفورماتورهای ولتاژ، ترانسفورماتورهای جریان، شین‌ها و غیره است. سیستم های انتقال، نظارت، کنترل و ارتباط قدرت. تجهیزات تبدیل عمدتاً در پست‌ها متمرکز می‌شوند. هماهنگی تجهیزات اولیه و تجهیزات ثانویه مرتبط در شبکه انتقال برای عملکرد ایمن و پایدار سیستم برق و جلوگیری از حوادث زنجیره ای و قطع برق در مقیاس بزرگ بسیار مهم است.

خطوط انتقال برق که برق را از نیروگاه ها به مراکز بارگیری می برند و سیستم های مختلف قدرت را به هم متصل می کنند، خطوط انتقال نامیده می شوند.
وظایف خطوط انتقال عبارتند از:
(1) "انتقال نیرو": وظیفه اصلی خطوط انتقال هوایی انتقال نیرو از تاسیسات تولید برق (مانند نیروگاه ها یا ایستگاه های انرژی تجدیدپذیر) به پست ها و کاربران دوردست است. این امر منبع تغذیه قابل اعتماد را برای رفع نیازهای فعالیت های اجتماعی و اقتصادی تضمین می کند.
(2) "اتصال نیروگاه ها و پست ها": خطوط انتقال هوایی به طور موثر نیروگاه ها و پست های مختلف را به یکدیگر متصل می کنند تا یک سیستم قدرت یکپارچه را تشکیل دهند. این اتصال به تکمیل انرژی و پیکربندی بهینه کمک می کند و کارایی و پایداری کلی سیستم را بهبود می بخشد.
(3) "ارتقای تبادل و توزیع برق": خطوط انتقال هوایی می توانند شبکه های برق با سطوح ولتاژ مختلف را برای تحقق تبادل و توزیع توان بین مناطق و سیستم های مختلف متصل کنند. این به تعادل عرضه و تقاضای سیستم قدرت و اطمینان از توزیع معقول برق کمک می کند.
(4) "به اشتراک گذاشتن اوج بار برق": در طول دوره های اوج مصرف برق، خطوط انتقال هوایی می توانند توزیع جریان را با توجه به شرایط واقعی تنظیم کنند تا به طور موثر بار برق را به اشتراک بگذارند و از اضافه بار برخی از خطوط جلوگیری کنند. این امر به اطمینان از عملکرد پایدار سیستم قدرت و جلوگیری از خاموشی و خرابی کمک می کند.
(5) "افزایش پایداری و قابلیت اطمینان سیستم قدرت": طراحی و ساخت خطوط انتقال هوایی معمولاً عوامل محیطی مختلف و شرایط خطا را در نظر می گیرد تا از پایداری و قابلیت اطمینان سیستم قدرت اطمینان حاصل شود. به عنوان مثال، از طریق چیدمان خط معقول و انتخاب تجهیزات، می توان خطر خرابی سیستم را کاهش داد و قابلیت بازیابی سیستم را بهبود بخشید.
(6) "تخصیص بهینه منابع برق": از طریق خطوط انتقال هوایی، منابع قدرت را می توان به طور بهینه در محدوده وسیع تری برای دستیابی به تعادل بین عرضه و تقاضا تخصیص داد. این به بهبود بهره وری استفاده از منابع انرژی و ارتقای توسعه اقتصادی پایدار کمک می کند.